POLITYKA 2o

Gość

A mnie się wydaję, iż najrozsądniejszym rozwiązaniem byłyby duże tablice informujące ustawione przed punktami wyborczymi hasłem rozpropagowanym ongiś w Stanach Zjednoczonych na przejściach kolejowych: „STOP; LOOOK; LISTEN.” czyli po naszemu: stój; patrz; słuchaj, a potem dopiero bierz się stawiania krzyżyka przy konkretnym nazwisku. Bo jak ja słyszę w telewizji (i czytam w poważnej gazecie), że do naszego Senatu wybiera się bratanek samego Andrzeja Leppera, który – jak sam mówi – „jedzie” na znanym nazwisku, i który nie ma czasu na dokończenie nauki w liceum, gdyż kampania wyborcza jest czasochłonna i wyczerpująca. Albo taki znów typowy „bamber” Andrzej Grzywacz na liście PSL, swoim niezwykle niskim nawet jak na posła poziomem intelektualnym dorównujący osławionemu Krzysztofowi Kononowiczowi tyle, że dużo bardziej chamski i bezczelny. A co, co szkodzi by na lokalnych listach znaleźli się (jak to mówił Tuwim): miejscowa idiotka z tutejszym kretynem ???
Zdawałoby się, sądząc po doświadczeniach nie tylko ostatnich dwudziestu-trzydziestu lat, że my Polacy mamy w sobie takiego niepokornego, nieposkromionego ducha wolności który powinien nas zupełnie uodpornić na wszelkiego rodzaju podejmowane próby wprowadzenia autorytaryzmu. Ale, jak widać po ostatnich wydarzeniach, zwłaszcza po zdarzeniach inicjowanych przez PiS, że jesteśmy na dobrej drodze aby w naszym kraju demokracja stała się li tylko żałosną tekturową atrapą.
A dzięki tym dwom pierzastym egzemplarzom, a głównie tego najważniejszego Jarosława Wielkiego, widzimy z całą wyrazistością zupełnie nową (a może nie tak całkiem nową?) dla nas i dla naszych bacznych obserwatorów zza granicy, ponurą, nienawistną i odpychającą twarz Polski.
Za granicą naśmiewają się z pierzastych kartofli na tej buraczanej scenie politycznej, że nie znają żadnych języków. Jak więc zdobyli doktoraty przy obronie których konieczna była znajomość dwóch języków obcych a nie tak jak teraz w tych wszystkich pseudo-akademiach katolickich i innych prywatnych uczelniach ? A miliony Polaków, zwłaszcza tych moherowych, tych z małych mieścin, zadaje sobie pytanie czy i z nas się śmieją? Bo i my nie znamy języków, bo nie mamy konta w banku, bo nie bywamy za granicą. I to, co w oczach jednych Kaczyńskich ośmiesza, u innych wzmacnia jego wizerunek wodza z szeryfem Ziobrą na usługach. Bowiem dla wielu, wielu naszych rodaków nieudolność i indolencja stają się wielką zaletą w polityce.
A czyż nie jest w tej chwili trafną taka oto mądrość ludowa: „Mamy prawo do szczęścia, ale nie mamy szczęścia do prawa.”? Trafna, trafna, aż za bardzo!