POLITYKA 2o

Gość

Tak pro publiko dużo cudów dzieje się wokół.
Wracając do tego słowika ...może jemu wcale się nie chce tak wysoko spiewać,może samica "wymaga " od niego jako od potencjalnego partnera i ewentualnie ojca potomstwa aby darł gardło prezentując swoja siłę , zdrowie oraz to że już dorósł do tego aby zostać ojcem ..czy też inne tam walory.Czyli ultimatum...albo będziesz cienko spiewał albo zakaz wstepu do łoża. No więc wydziera się ten słowik w imię wyższych racji .Skąd my to znamy....
Powiem więcej ...przeprowadzono obserwacje lwów w warunkach naturalnych w okresie tuż przed zapłodnieniem samic. Śledzono jednego samca otóż ów nieszczęśnik w ciągu 55 godzin odbył 157 kopulacji, średnio przerwa wynosiła 21 minut. Należy wiedzieć że u lwów a i nie tylko owulacja stymulowana jest przez kopulację. Czyli samica/ samice powiedziały.."sprawdzam, karty na stół, pokaż jak ze zdrowiem, w jakiej jesteś kondycji". Ale ta natura perfidna.
Szczęsciem w nieszczęściu jest to że mężczyzn i koty łączy tylko;
1.Chadzanie własnymi drogami , często nocą.
2. Trudno dają się oswajać.
3.Jedni i drudzy posiadają wąsy..i coś tam jeszcze z detali.
Strach pomyśleć co byłoby gdyby tych wspólnych cech było więcej......
horror.Znam kolegę ..ale i on też by nie zdzierżył.
No i widzisz pro publiko jak ciężka jest rola i życie rodzaju męskiego. Nie ma więc czego zazdrościć.

Gość

Że też podkusiło mnie przeczytać to na noc... biedny lew!

A i słowik, faktycznie, biedak, śpiewa do przesytu.... i, być, może, do znudzenia!
No nie, Ekor, gdzieżbyśmy Ciebie, przedstawiciela tak uciemiężonego rodu samczego, miały skazywać na banicję!
Zwłaszcza że całkowicie się z Tobą zgadzam - czasami napracujecie się ciężko, karty na stół też trzeba wyłożyć, a rezultat....
W końcu, to nie tylko MY rozpakowujemy towar w domu!
Nie mówiąc o tym, że towar zapakowany zawsze jest bardziej intrygujący niż rozpakowany...

Gość

Gość

Espritku,, za pilność ... masz +, a
pracę domową to już Ktoś inny oceni... :)

Gość

Gość

Gość

Ostatni post Ekora dotyczący rozwoju wiedzy o genomie człowieka.
Czy chcielibyśmy poznać siebie, tak dokładnie, na wskroś, czy - lepiej żyć w spokoju i niewiedzy. To, zresztą, temat nie tylko z zakresu naszego zdrowia.
Nie ma jednej odpowiedzi, zależy od człowieka.
Korzystniej jest wiedzieć, ale oczywiście życie może się wtedy zmienić w piekło strachu. Są ludzie, którzy wolą nie wiedzieć, nie chodzą do lekarza, zaprzeczają niebezpieczeństwu - metoda strusia.
Ja wolę wiedzieć. Ale.. gdyby chodziło o kogoś.. oszukiwałabym, do końca, dawała nadzieję, lub starała się, aby zła alternatywa wogóle nie przychodziła do głowy. Ochraniała bym.
Zadaję sobie też czasem pytanie: czy wolę wiedzieć - ale pod tym stwierdzeniem czy nie tkwi nadzieja, że wolę wiedzieć - że wszystko jest w porządku?!
Na podstawie możliwych sytuacji, wykorzystania wiedzy o genomie, podanych przez Ekora, można by stworzyć kilka dobrych scenariuszy science-fiction. Są to jednak scenariusze realne.
Aktualnie, toczy się walka przeciwko doświadczeniom w klonowaniu człowieka. Opinia jest podzielona.
Czy winny być całkowicie zakazane - aby nie doprowadzić do przedmiotowego traktowania embrionów, klonowanych istot, nie tworzyć w wyniku błędów niedoskonałych, kalekich organizmów,
Czy też - kontynuowane, ze względu na możliwość hodowania poza organizmem narządów i tkanek, ratujących życie.

Gość

W pierwszej chwili chciałam zawołać - Tak! Kontynuowac, bo to szansa dla ludzkości, bo narządy do przeszczepu... Kiedyś aparat Roentgena był uważany za szatański wynalazek. Znaki czasu.
Ale refleksja przyszła po minucie - nie da się uniknąć eksperymentów etycznie co najmniej wątpliwych, a nawet zupełnie nie do przyjęcia. Granica jest cienka jak ostrze skalpela...
Mysle, że jak wszędzie nalezałoby unikać skrajności, bo ekstrema w żadnej dziedzinie nie są pożądane. Rada jesli nawet ze szlachetnego kruszcu, to niewiele warta, jak sądzę, bo radzić umiar łatwo, zachować trudno.
Nie wyobrażam sobie całkowitego zakazu poszerzania wiedzy o genomie ludzkim i wykorzystywania jej w służbie człowieka, równie trudnbo jest mi sobie wyobrazić jak potworne konsekwencje może mieć dopuszczenie do niekontrolowanego rozwoju tej nauki...
Dylematy i wątpliwości.
A co do kwestii - czy chciałabym znać w 100% swój genom...raczej nie. Nie bagatelizuję objawów, jeśli są, ale wiem, że od nadmiaru wiedzy mozna się pochorować....na hipochondrię Mr. Green

Gość

Hipochondria - to jest możliwe, również rezygnacja z działania, dążenia do czegoś, no bo skoro nie ma się szans....
Ale myślę, że to tylko skrajności,bo jednak natura człowieka jest taka, że pragnie żyć, kochać, bawić się i nie myśleć o przykrych sprawach. I zazwyczaj ma nadzieję, że jednak wszystko się dobrze skończy.
Aż się prosi, aby tu przywołać Dekamerona! :))
A czy młodzi myślą o tym, że mogą być starzy, nieudolni?! Jak widać, nie.
Albo rzadko.

Gość

Gość

Nie, to nie tak Delto. Znam kilka osób, które w tym wieku myslały o starości i nie tylko o swojej starości. Ten strach o rodziców....
Jedna nawet biegała pod gruszę, żeby sprawdzić czy dziadek tylko śpi
Myślę, że to taka nasza przypadłość. A może dowód na dojrzałość..?

Wiedzieć o sobie wszystko? To byłoby straszne. Odarcie z jakiejś tajemnicy istnienia, z tego jak to funkcjonuje i jak się ma do tego cała duchowa strona.

Sterowanie przyszłymi pokoleniami za pomocą genów też mi się nie podoba. Słusznie wspomniał Ekor o narodzie, który chciał zająć miejsce Boga. I słusznie wspomniała Delta, że granica jest bardzo cienka. Jednak gdyby chodziło o pomaganie ludziom, to tak. Tyle, że zawsze znajdzie się ktoś, kto inaczej widzi swoje prawo "do", inaczej ocenia "co mu się należy".
Sądzę, że kontynuowanie badań ze względu na tkanki i organy ratujące życie to jednak przyszłość ludzkości. I w pewnym stopniu odczłowieczenie, właśnie to odarcie. Oby jednak nie o jeden krok za daleko.
Pod wszystkim, co napisałyście mogę się podpisać.

A jeśli chodzi o ostateczną sprawę - nie, na pewno nie chciałabym wiedzieć. Nadzieja umiera ostatnia

Gość

Właśnie się zastanawiam, co nasze dywagacje na temat śmierci i starości mają wspólnego z genami... i czy w ogóle coś mają.
Może to, że genetycznie jest uwarunkowana skłonność do demencji, altzheimera. Jedni starzeją się pogodnie, inni z wiekiem robią się pamietliwi i bezinteresownie nieżyczliwi. I tak nie chciałabym wiedzieć jakie mam skłonności, czy na starośc będę usmiechniętą babunią, która opowiada wnukom bajki i ma świętą do nich cierpliwość, czy stetryczałą, zgorzkniałą znielubioną przez otoczenie baburą. W ogóle chyba wolałabym odejść stąd zanim się ujawnią te skłonności wieku starczego.
Strach o bliskich? No oczywiście! Mam tylko matkę, tata nie żyje od dawna... jak Ona odejdzie będzie cięzko. Czy jest sposób na to, żeby się do takich sytuacji przygotować? Nie wiem, raczej chyba nie ma. Pożegnania, te ostateczne, są moim mieczem Damoklesa. Nieuchronne, wiadome i straszne.

Gość

Myślę, że nikt nie może powiedzieć, że się nie obawia. Tylko - jedni sobie z tym radzą, inni nie. Chyba najgorsze jest poczucie samotności przeżywania, w tym najtrudniejszym momencie. I towarzyszenie w tym momencie jest najważniejszą rzeczą, jaka możemy ofiarować naszym bliskim.

Wróćmy do milszych kwestii.
Dekameron... to czysta genetyka. Jak silny musi być zew natury, żeby swoje posłanie przekazu genetycznego nieść nawet w najtrudniejszych warunkach presji psychicznej czy zagrożenia.
Może wydawać się, że te dwie sprawy - sprawa powielenia genetycznego, sprawa potomstwa, a także sprawa - przyjemności z tym związanej, najczęściej aktualnie będącej motywacją, są rozdzielne. A jednak.. natura wie swoje. Ileż to razy - przypadek decyduje, że jednak... Miało nie być a jest! Razz

Biorąc to wszystko pod uwagę, wynika, że wszelkie działania związane z kontrolą urodzin są przeciwne naturze i interesowi populacji ludzkiej. Ale z kolei często w interesie poszczególnych osób...
Obserwuję kwiaty na działce. Tysiące, a może miliony nasionek. Z dziko rozsianych wyrasta potem niewielka ilość egzemplarzy - tych, które trafiły na korzystne dla siebie warunki. Zupełnie jak z plemnikami.
Natura hojnie sieje materiałem genetycznym, aby zwiększyć szansę przetrwania.
Hmm.. czy niejeden nie miałbym tego argumentu na swoje usprawiedliwienie?! Mr. Green

Gość

Gość