POLITYKA 2o

Gość

cd.
Troszkę zażartuję..
Pozytywna stymulacja..co niektórzy wiedzą, jakie ma znaczenie to okreslenie wypowiadane przeze mnie.
Nie wszyscy rozumieją, zdają sobie sprawę z roli jaka odegrał JP II.
Potrzebują ..silnego przekazu, np mój syn, czy jemu podobni.
Tak mocny przekaz medialny jest w stanie dotrzeć do takich młodzieńców.
Nie jako jedyny, ale jako wsparcie, tego co słysza w domu od rodziców.
Gdy to razem połączą mają szanse dokonac jakiegoś wyboru, oceny tego przekazu.

Gość

D sfery duchowej wyciszona nie mam nic. Jest to sprawa indywidualna , kazdy przeżywa to na swój sposób.
Mierzi mnie jednak fałszywa nuta która własnie pobrzmiewa w tej nadmiernej celbrze , te pełne uniesienia twarze korespondentów , sprawozdzwców , polityków. Każda redacja "medialna" ściga się z druga o prymat pierwszeństwa w newsach. A nawet ilu z tych setek tysięcy , czy milionów pielgrzymów wzieło tak do serca i realizacji w codziennym życiu przesłania ku dobru który głosił J.P.2
Podejrzewam że niewielu. Powierzchowna ta nasza religijność , a ja określam ją jako odpustową. Moim zdaniem nalezy zmienić punkt cięzkości. Więcej musimy kierować się ku sobie niż pokazywać na zewnątrz, zerkając kto nas ogląda.
Wykwitem tej fłaszywej postwy jest przenoszenie takich zachowań na poziom administracji samorządowej czy też państwowej. Przykładów jest sporo.
Jestem jednak przekonany że nacisk na nadmierna celebre który często wywodzisie z inspiracji władz , hierarchów kościelnych źle słuzy naszemu dązeniu do stania sie lepszym. Gro uczestników po zaliczeniu kolejnej pielgrzymki czuje się rozliczonym ze swoich ułomności, nie sprzyja tak pojęta pielgrzymka rzeczywistej naprawie człowieka. Im wiecej będzie nadętej celebry tym dalej będziemy odchodzić od prawd które głosił J.P.2
Klucz do naprawy lezy w Nas samych. A tak chcemy błyszczeć światłem odbitym.

Gość

Gość

Jak dla mnie po raz kolejny potwierdza się teoria, że jednostka jest mądra, wrażliwa, inteligentna. Tłum jest głupi i podatny na wszelkie manipulacje.
Pokolenie J.P. II to brzmi dumnie i takie powinno być - w środku, w tych najgłębszych warstwach naszego "ja", ale nie łudźmy się, nie zmieni się ten, komu w owych głębiach huczy tylko echo medialnych sprawozdań. A niemało takich dookoła. Nie wiem, czy mozna do końca zrzucać tu winę za ten stan rzeczy na karb naszej narodowej rozbuchanej "my-polakowatości", myslę, że to ludzkie jest bardzo i w innych narodowościach też przykładów dałoby sie odnaleźć bez liku. Deptanie ideałów i szarganie świętości to również nie jest nasza wyłączna domena.
A tak na zakończenie - może nie byłoby źle, gdyby każdy próbował na swoją własną miarę stosować taką ideę:

"Postępuj zawsze według takiej maksymy, abyś mógł zarazem chcieć, by stała się ona podstawą powszechnego prawodawstwa.“

Immanuel Kant

Gość

Gość

zapraszam nieustająco, Basiu!!

Gość

Ekor, dla mnie, to ta cała "celebra", jaka widzimy wokół Jana Pawła, to tylko odbicie naszych czasów, naszej kultury, zbiorowej mentalności, komercji, która wpisuje się w każdą dziedzinę życia, wszechobecnej.
Czasów, w których żyję i do których się przystosowuję, ale których nie akceptuję do końca.
Ten wspólny mianownik, koloryt, jaki mają - w technice i w kulturze, w zapotrzebowaniu społecznym, w modzie, w kulturze netowej. We wszystkim, co tworzy i czemu kształt nadaje nowe pokolenie.
Kiedy zewnętrznie na to patrzę, wydaje mi się, że jest to wszystko mniej głębokie, chociaż nie mniej emocjonalne.
I, jak to napisała Wyciszona, wszystko, aby trafiło do tego pokolenia, musi mieć odpowiedni kształt i formę przekazu. Jak nowa aranżacja piosenki.
A media - wiadomo, zawsze miały wszystko na sprzedaż. To rodzaj aktorstwa. Jak i politycy.

Niedawno, oglądałam program, w którym mówiono o postępującej teatralizacji sceny politycznej. To, na co się skarżymy - teatralność gestów, pustosłowie. Efekt medialny, który zapewnia powodzenie wśród wyborców.
Można by się zastanawiać, czy Świat generalnie idzie w dobrym kierunku...
Ale tak chyba zastanawiało się każde pokolenie, obserwując zachodzące zmiany.

Z naszego podwórka: kiedy wkleiłam "latający" gif naszego banera, poczułam, że i my wpisaliśmy sie w kształt aktualnych przekazów medialnych.
Ale, wolę ten stabilny. Spokojny. Zmienię za jakiś czas.

A tak generalnie, Ekor, to masz słuszność, ja tylko tłumaczę, dlaczego tak się dzieje.

Jaga

aqva-vita1309 · Gość

Dopiero dzisiaj prześledziłam ten temat. Zaczęty został chyba przez Ekora w grudniu ubiegłego roku. Temat w grudniu się rozwinoł - zgodnie z tytułem i...... zawisł w próżni - na jakiś czas, ale że natura nie lubi próżni, Ekor sobie przypomniał o temacie, ale w zupełnie innym kontekście.
Zastanawiam się czy temat obchodów rocznicy śmierci papieża Jana Pawła II i wrzawa medialna wokół tej rocznicy, to nadal "smak życia"?
Jakże inaczej przebiega dyskusja na ten temat w naszym gronie?
Czy to nadal chodzi o "smak życia"??
Będę wdzięczna jeżeli ktoś mi wyjaśni związek tej dydskusji z tą grudniową - początkującą temat. Ups

Gość

Temat i banalny i nieodgadniony. Co stanowi dla Was smak zycia. ;
-Oczekiwanie czy spełnienie?
-Walka czy uległość?
-Proza życia czy traumatyczne zdarzenia?
-Czy smaku życia doznajecie w pogodny letni poranek , czy też gdy znuzeni , wyczerpani "padacie na łoże"?
-Czy aby poznać życia smak bierzecie go zachłannie haustami , czy też delektujecie się?.
-Czy świadomość przemijania , czy nieokreślony jeszcze horyzont zdarzeń nadaje smak życiu.?
-Landrynkowany sukces , czy piołun porazki daje barwę zyciu.?

Pytań nigdy zawiele. Prosta odpowiedź że wszystko po troszę , jest uciekaniem od odpowiedzi. Wszystko po troszę , to nudne i mdławe, jak bigos swiąteczny w jadłodajni.
A odpowiedź nie łatwa.
Smak zycia?
Gdy pisaliśmy o rocznicy, o refleksjach z tego powodu, to też jest jeden ze smaków, o których pisał Ekor.
Ktoś bardzo dobrze napisał kiedyś; SŁODKO - KWAŚNY smak.
Wszystko, co wymienił Ekor jest mieszanka smaków, które tworzą nasze życie.
Każdy z nas to odczuwa w indywidualny sposób i też współtworzy.

aqva-vita1309 · Gość

Jesteśmy to moim zdaniem, po to aby móc zaprezentowac swoje poglądy, swoje zdanie, a także swoje upodobania - muzyczne, sentymentalne -wiersze...
Zadałam swoje pytanie o ramy "smaku życia" , aby wywołać wymianę pogładów i tak Basiu odczytałam Twoja wypowiedź. Ya winkles

Gość

Odchodzenie, pamięć , myśl , refleksja są zawsze obecne w naszym życiu.One też stanowią jak to życie smakuje.

Gość

Gość

Jest to trudne.
Szczególnie wtedy, gdy już tyle najpierw popsujemy, że później nikt nie chce uwierzyć w to, że jesteśmy lepsi, że staramy się..

Gość

Gość