POLITYKA 2o

Gość

Korzystając z wolnego miejsca pod poprzednim postem, rozwinę ostatni przykład.
Otóż w RP nie ma miejsc pracy dla zdrowych silnych czy inteligentnych.
Nie tylko z przyczyny, że automatyzacja, że usprawnianie miejsc pracy, ale także z powodu polityki państwowej.
Nie opłaca się zatrudniać sprawnych czy inteligentnych, bo im trzeba płacić więcej niż ułomnym. Czyli, jeżeli pracę może wykonywać niesprawny, to jemu należy się pierwszeństwo, a zatrudniający dostaje za to zwolnienie z kosztów pracy! Również pracy nie należy się usprawniać, bo to też kosztuje więcej niż zatrudnienie niesprawnych.
Również w obsłudze klientów gdzie pracę obsługuje komputer lub polega na przepisywaniu danych! Liczą się nogi niż inteligencja czy sprawna obsługa! Panie, zwłaszcza młode, zwłaszcza posiadające kwalifikacje papierkowe zdobyte na uczelniach zbierające profity z nauki im więcej studentów, tym lepsza uczelnia, bardziej liczą się niż mężczyźni. I mamy w ten sposób aplikacje sędziowskie wynikłe wczoraj i skomentowane przez Zerro-Ziobrę. To co z tego, że 10 % zdało? Miało być zdane więcej, wiedza i przygotowanie nie liczy się.
I stąd wniosek, że wiedza, uczenie się, inteligencja coraz bardziej nie liczy się. Automatyzacja, nowoczesne urządzenia pozwalają zatrudniać panie bądź ułomnych niż mężczyzn i sprawnych fizycznie -umysłowo.

Ma się to co napisałem tak do tematu, że w zdobyciu zawodu dyslekcja nie powinna przeszkadzać. Nawet niekonieczny jest papierek! Prędzej w zdobyciu pracy potrzena będzie dyslekcja i... jak unikanie wojska, jak nalepsze udawanie niesprawnego! Czyli papierki ze służby zdrowia. A który to polak nie choruje? Prawie każdy. Z tym, że z urodzonym kalectwem, ma zwolnienia, na ułatwienia na każdym odcinku życia.

Czyli należy rozwijać u dzieci ich uzdolnienia, ich zainteresowania, przystowowywać je do potrzeb kadrowych i trafić z nimi jak wejdą w wiek dorosły! A poźniej już sobie dadzą radę.

Gość

Inco..
Nie chce tu rozpisywac się zbytnio..
A czkolwiek temat m bliski z powodu mego syna.
Ale..
Wiem z doświadczenia, że doskonałą metodą i co wazne..
Bardzo przyjazną, nie budzącą w dzieciach negacji i zniechęcenia jest integracja sensoryczna..I działa, naprawdę.
Mówię to z doświadczenia, a mój syn miał duże problemy; zaczął mówić w wieku prawie 6 lat, a więc dysleksja i dysgrafia i wszystko razem..
Dzisiaj...połyka książki..
No i jeszcze jedno..
Chyba najwazniejsze..
Intuicja..
"Stymulacja pozytywna"...tak to nazwę.
Muzyka, malowanie.....wszystkim i wszędzie..
Leczenie dźwiękiem..i barwą.
Hm..długo bym musiała nudzić..
Ale wiem, że działa.
Karol połyka książki..czyta z przyjemnością..

Gość

Paj... co to jest "integracja sensoryczna"?!