POLITYKA 2o

Baltazar

O równości wszystkich obywateli wobec państwa i prawa wspomina już Preambuła:
Cyt:
„równi w prawach i w powinnościach wobec dobra wspólnego – Polski”,
natomiast wyraźnie i jednoznacznie mówią na ten temat w Rozdziale II, Art. 32 i 33.
Zwłaszcza ten ostatni nie pozostawia najmniejszych wątpliwości, że kobieta i mężczyzna są w naszym kraju pod każdym względem równi."
Cyt:
1. "Kobieta i mężczyzna w Rzeczypospolitej Polskiej mają równe prawa w życiu rodzinnym, politycznym, społecznym i gospodarczym".

2. "Kobieta i mężczyzna mają w szczególności równe prawo do kształcenia, zatrudnienia i awansów, do jednakowego wynagradzania za pracę jednakowej wartości, do zabezpieczenia społecznego oraz do zajmowania stanowisk, pełnienia funkcji oraz uzyskiwania godności publicznych i odznaczeń".
Jak się to zatem ma do zasad bez żadnych oporów i zahamowań głoszonych i przestrzeganych przez Kościół Katolicki? A więc co? Państwo w państwie? Przecież Konstytucja nie zastrzega że Art. 32 i 33 w Kościele tracą swoją moc.
Tymczasem prawda wygląda zupełnie inaczej, co pod tytułem „Cichy eksodus” świetnie opisała w Tygodniku Powszechnym pani Zuzanna Radzik – teolog, członkini zarządu Forum Dialogu Między Narodami.
Stosunek KK do kobiet, z właściwym sobie subtelnym poczuciem taktu scharakteryzował Jego Eminencja ks. Józef kardynał Glemp mówiąc:
„Niejedna pani może być dobrym administratorem, może przemawiać, ale nie może wejść w ten osobisty związek z Chrystusem-Ofiarą na Krzyżu, który dał swoje Ciało i swoją Krew”.
To też nie ma się co dziwić, że „niejedna pani” coraz częściej dochodzi do wniosku, że nie ma w świątyni nic do roboty ani do szukania i przestaje do niej po prostu uczęszczać.
Niekiedy czytając o takich problemach mam coraz większe wątpliwości, czy aby Duch Święty któremu my katolicy oddajemy cześć jako członkowi Trójcy Świętej, Ożywicielowi i dawcy wszelkiej mądrości, nie odwrócił się od polskiego Kościoła Katolickiego i sobie po prostu gdzieś nie poleciał…
[link widoczny dla zalogowanych]

P.S.
Nie wiem czy najwłaściwszy jest sposób w jaki ująłem to zagadnienie powołując się na Konstytucję ale to przecież to Kościół naucza, że "w oczach Pana wszyscy jesteśmy równi," a jednocześnie w rażący sposób się do tego nie stosuje, gdyż w rzeczywistości nie zważa ani na "Pana", ani na Konstytucję.