POLITYKA 2o

sziman

Nie no rzeczywiście - chapeou bas. Szkoda żeś swojej kariery nie skierował na tory por no - biznesu. Myślę, że nie byłbyś tam ostatni choć od pasa w dół zdjęcia nie widziałem.

Administrator Forum

sziman

Myśl, a jak już wymyślisz żeby mnie stąd wybanować będziesz sobie wklejał te swoje aforyzmy dla 40 łukaszów.... A oni wszyscy w permamentnym zachwycie będą bili brawo.

Ekor

sziman

Ja tam dziewczynek nie unikam więc jak byś był zdecydowany to zgłaszam akces na rajfura. Zdjęcia tylko w typie tych swoich przynajmniej prześlij, bo wolałbym robić raczej właśnie za rajfura niż za paszteciarza.

Ekor

bujanylas

Świąteczny okres ochronny na odstrzał komunistów mamy za nami. Sziman, niczym Józef Muraszko nie mógł się powstrzymać :) (uwielbiam tego gościa, w sensie - szimana nieociosanego czasem, ale za to człeka prawego, mądrego) :) Wstecznie, patrząc na Twoje fotki Ekor - widzę - żyjesz. No i cóż? To i dobrze. Cieszę się jak wilk na zająca :)

Bujany...odpowiadam na pytanie

Wspominasz o naszych odległych mitach wikińskich, sarmackich... mitach ku pokrzepieniu serc i bez konkretnych źródeł pisanych. OK. Załóżmy więc, że pojawiliśmy się "znienacka" na kartach światowej historii za czasów Piasta Kołodzieja (a przecież już jako lud osiadły, a nie podbijający) ale w przeciągu raptem kilkudziesięciu lat zadra w dupie cesarzy niemieckich i czeskich królów. Trochę szybko jak na rozproszone rolnicze plemię :) Nie uważasz? :) Całą resztę z grubsza znamy z przekazów Galla Anonima, Kadłubka - i na tym więc bazujmy.

Rozwijaliśmy się bardzo podobnie do innych chrześcijańskich krain europejskich. Przy czym wielkie rozróżnienie - okres Cyryla i Metodego. To właśnie wtedy staliśmy się ostatnim bastionem cywilizacji zachodniej. Z łacińskim alfabetem, z miastami na prawie polskim, potem niemieckim. Mieliśmy najazdy Mongołów, ale w odróżnieniu do braci prawosławnych - to były incydenty. Nas Mongołowie nie niewolili przez całe wieki. Jak Moskali. Rozwijaliśmy się w europejskich mentalności, a nie w azjatyckiej. Chociaż rozdrobnieni, zdzielnicowani. Aż do czasów wiadomej świetności. Kiedy staliśmy się faktyczną potęgą - nie tylko regionalną, ale i europejską zdolną rozgrywać swoje polityczne interesy od Watykanu po Moskwę. Takie są fakty.

A teraz przejdźmy do tych "bezideowych" zmarinalizowanych kmieciów, w których poprzez identyfikację znajdujesz alibi dla globalnej idei "kmiecie wszystkich krajów łączcie się". Faktycznie. Już dawno temu pisałem, że była to warstwa niewyemancypowana, nielojalna flagom. Była to czerń, która chociaż mówiła po polsku, to jeszcze w XIX wieku zdolna była bestialsko mordować całe szlacheckie rodziny patriotyczne na wezwanie zaborcy (rabacja galicyjska) polować na powstańców styczniowych i oddawać ich w łapy carskim oprawcom.

Okres przełomu XIX/XX i działalności narodowej/katolickiej na prowincji zrobił wiele dobrego w kształceniu świadomości, ale był to zbyt krótki okres, żeby "Tutejsi" stali się do końca Polakami pełną gębą. Z ogromnej ich części wywodzili się wspaniali patrioci, ale tych - zwłaszcza na prowincji - tępili później bolszewicy i w ich miejsce mnożyło się konformistyczne chamstwo gotowe dać dupy komunie.

To właśnie ta chamska konformistyczna warstwa uwłaszczając się, błyskawicznie wspinając po drabinie społecznej - migrując do powojennych miast zamiast przekazywać z pokolenia na pokolenie patriotyczne legendy sączyła gorzałę snując wspominki o swoich śmierdzących czworakach i ustanawiała "nowe polskie obyczaje". Tworzyła nowe "elity" - naukowe, dziennikarskie etc.. (trzeba przyznać, że przy wydatnej pomocy "elit" żydowskich od zawsze dbających żeby odpolonizować te ziemie)

Ciąg dalszy nastąpi

bujanylas

W sumie czytam dziś ten mój wstępniak do "wykładu" i stwierdzam, że to bez sensu. Znamy się kilkanaście lat, przeczytałes wiele moich "tłumaczących" postów - niektórych emocjonalnych, słabych, chamskich - niektórych wyważonych i rozsądnych - ale ten nasz dialog nie pchnął porozumienia ani o milimetr. Tzn. ja ewoluowałem w miedzyczasie politycznie, ale zachowując w sercu pewien azymut. Ty nie zmieniłes się nic. Przypomina mi się historia mojego zbolałego wujka (z czerwonego skrzydła mojej rodziny).

Lata sześćdziesiąte. Otóż ten wujek, wówczas młody chłopak (zdaje się jakieś 23-25 lat miał) zawsze z ogromnym żalem opowiadał historię swojej "jedynej prawdziwej miłości", na której przeszkodzie stanął katolicki fundamentalizm. Sprawa z tą dziewczyną miała się na tyle poważnie, że zaproszony pojechał na wieś do jej rodziny, która pod luźnym pretekstem chciała po prostu poznać tego warszawskiego chłopaka za którego pójdzie ich córka/wnuczka. On do dziś jest głupi, więc mogę sobie wyobrazić, jak czterdzieści lat wcześniej po gorzałce podanej na "rozwiązanie języka" zaczął się tam przed wieśniakami popisywać swoim społecznym progresywizmem i - oczywiście - ATEIZMEM.

W każdym razie akcja była taka, że w pewnym momencie babcia powstała od stołu - najwyraźniej decydencka matrona tego "wieśniackiego" klanu i pokazała mu palcem drzwi. Ten gest musiał być na tyle poważny (mogę sobie wyobrazić, skoro wyryło się w jego psychice) że pijany samotnie nocą wracał do Warszawy, a jego luba wcale za nim nie podążyła.

Otóż mnie też wyryła się ta opowiastka i zawsze - jak na młodego lewaka - wzdrygałem się na ten obrazek, ale dzisiaj widzę to inaczej. Dostrzegam mądrość tej babci.

Przed laty akademicko przegadaliśmy wiele godzin o Huntingtonie, o jego podziałach cywilizacyjnych, ale ja dzisiaj wyraźnie widzę, że Huntington bardzo mylił się co do linii demarkacyjnej Świata Zachodu. Nie wziął pod uwagę szybkości z jaką postępuje sowietyzacja. A ta babcia intuicyjnie, bazując na stereotypie to rozgryzła.

Zmierzam do tego, że dialog jest możliwy albo w obrębie tej samej kultury, albo pomiedzy kulturami które nie są ze sobą bezpośrednio na styku. My dwaj niby komunikujemy się w tym samym języku, ale przynależymy do dwóch zwalczających się kultur. Ty jesteś nominalnie Polakiem, ale nadal nosisz w sercu orzełka bez korony. Bez żalu zrezygnujesz z polskiej państwowości. Bez żalu zrezygnujesz z
chrześcijańskich zasad. A ja tego będę bronił wściekle.

Ekor

W wielu poruszanych kwestiach jestem zgodny. Prowadzilismy dysputy na rózne tematy. Przed laty gro tematów dotyczyło bardzo ogólnych kwestii z pogranicza filozofii i socjologi. Znam tematyke i pamiętam jak i o czym pisalismy. Zakres tematyczny nie był inspiracją do osobistych odniesień. Więcej ognia było na linii "Bujany-Janusz" Stałem w zasadzie z boku. Po Twoim powrocie z "banicji" zauważyłem istotną przemianę w widzeniu naszej rzeczywistości. Uważam to za przejaw przemyśleń i doświadczeń życiowych. Różnica między nami polega na tym, że Ty jesteś ciągle na etapie poszukiwań, chciałbyś zmieniać świat , mniej istotne jak , ale zmieniać. Moja droga życiowa to utrwalony schematyzm.Droga na której nie było miejsca na ektrawagancję w myśleniu i postępowaniu , bo być nie mogło.Krytycyzm, ostra samoocena siebie i otoczenia w świetle założonych celów była podstwą mego działania Nie oznacza to że zwolniłem się z myślenia.
Dzisjaj Ty chcesz zmieniać rzeczywistość już i teraz. Ja zachowuję dystans i z perspektywy czasu oceniam.
Z tym orzełkiem to nie masz racji. Nosiłem orzełek bez korony , ale też w ostatnich latach z koroną. Nie miałem rozdwojenia jaźni, Korona nie nobilituje , a kropidło nie uświęca.Nie mam też powodów aby swoich i moich przodków życiowych dokonań wstydzić się. A by się nie zapętlić w powaznych kwestiach godnych oddzielnego teamatu wracam do historii naszej państwowości.
ad rem;
Początki państwowości między Wisłą a Wartą to pierwsza połowa X.w. Aby zaistniały warunki które odpowiadają pojęciu państwa musi w określonym miejscu i czasie pojawić się elita , czyli wódz , jego pretorianie i przyboczna drużyna. Warunek niezbędny to poddani którzy wypracowują odpowiednie zasoby dla elity. Będą to środki na konsumpcję jak i utrzymanie dworu i rycerstwa. Tereny pierwszego państwa Piastów to lasy , mokradła nie nadające się do podróży, ani uprawy ziemi. Aby wytworzyć zasoby należało wyciągnąć z głębokich lasów ludzi którzy zostaną uznani jako poddani i będą pracować na rzecz władcy. Jeżeli będą ukryci w swoich środowiskach to będą niezależni od księcia czy wodza . Z tego wynika że struktura ludnościowa tworzącego się państwa była zróżnicowana. To scalenie plemion odbywało się raczej drogą podbojów niż pokojowego zjednoczenia przez plemię Polan. Istnienie takiego plemienia nikt z historyków nie potwierdza. Historia zgodna jest co do Piastów i Mieszka. Ta nasza Polska piastowska była w stosunku do krajów zachodnich i biedna i zacofana. Z tego też powodu Mieszko zerkał na zachód, południe aby czerpać wzorce .Równie w wojnach ze Skandynawami przyswajał sobie pewne zwyczaje , obyczaje , czy nowinki. Ale ogólnie rzecz biorąc nasz protoplasta Mieszko był wojem napadał , łupił sąsiednie plemiona. Jak najnowsze badania wskazują prowadził również handel żywym towarem. Niewolnicy i jeńcy to dobry towar . W zapiskach bliskowschodnich jest sporo o handlu niewolnikami z północnej i północnozachodniej Słowiańszczyzny.Tak więc dopiero od XI/XII w możemy mówić o trwałym zalążku naszej państwowości.

bujanylas

Ekor

Z historią mamy od zarania dziejów problem . Nasze położenie geograficzne to pogranicze Europy zachodniej i jej wschodnich rubieży . Na zachód patrzymy i patrzyliśmy z zazdrością, na wschód z wyższością , często pogardą. Nie potrafimy odnaleźć się w tej konfiguracji. Tak było kiedyś , tak jest i dziś. To co mogło być naszym atutem jest kulą u nogi. Prawdy nie zakłamiemy. A prawda jest taka; Kiedy w pierwszym tysiącleciu na zachód Niemcy , Francuzi, Anglicy tworzyli na bazie narodowościowej państwa, między Wisła a Wartą nasi praprzodkowie uganiali się w puszczy za turem. Nie jest to ani nasza wina , ani zasługa. Według historyków w X wieku w trakcie tworzenia naszej państwowości państwo pierwszych Piastów liczyło ok. 1,2 mln, obszar podobny do dzisiejszego. Ziemie uprawne zajmowały ok.16% jego powierzchni. Człowiek stanowił zasadniczy czynnik produkcji . Gęstość zaludnienia była najniższa w Europie. A gęstość zaludnienia stanowi wyznacznik poziomu rozwoju gospodarczego. W takich warunkach było niemożliwością tworzenia wcześniej nowej państwowości. Nowe odkrycia archeologiczne wskazują że państwo Piastów wyrosło dosłownie w ciągu kilku dekad
pierwsza poł.Xw (M.Kara Najstarsze państwo Piastów…studium archeologiczne PAN. Poznań 2009) . Tym samym w ówczesnym czasie nie mogliśmy się równać pod żadnym względem z państwami na zachód od Odry. Otwartą kwestią jest przyczyna tej państwotwórczej dynamiki.

Ekor

Szukając istoty naszej świadomości narodowej popełniamy kardynalny moim zdaniem błąd. Polega on na tym że żyjemy ciągle w świadomości porozbiorowej. To co miało sens i uzasadnienie w XVIII-XIX w nie przystaje do czasów obecnych. Wydaje mi się że większą wartość poznawczą ma rzetelna analiza naszych porażek , ona bowiem powinna być wskazówką jak postępować aby nie popełniać tych samych błędów . Jest sztuką wyciągnąć pozytywne wnioski zarówno z sukcesów jak i porażek. Świadomość tego że dosyć późno weszliśmy do kręgu państw „łacińskiej kultury” była obecna od początku naszej państwowości. Ówcześni kronikarze szukali naszych początków poza granicami państwa Piastów. Świadczy o tym koncepcja najazdów którą sygnalizowałem wcześniej. Jakobin i demokrata Fr, Jezierski w 1790 r pisał o Sarmatach dzielnie walczących z Rzymianami aby w końcu ulec naszym piastowskim protoplastom. Tym samym mamy to sarmackie odniesienie do polskiej szlachty. Mamy świadomość że nie kmieć i nie mieszczanin był nośnikiem tradycji pokoleniowych. Takich i innych teorii które miały uzasadnić naszą wyższość wśród narodów słowiańskich było wiele. Wcale to nie oznacza to że mamy żyć jak cierpiętnicy bijąc się w piersi za swoje i cudze błędy. Mieliśmy swoje czasy glorii i chwały które należy zachować w świadomości narodowej. Nasza siła i spójność narodowa powinna opierać się o prawdę historyczną. Na historię nie wolno się obrażać. Historia to nie jest panna na wydaniu. Nie musi się wszystkim podobać. Naród bez znajomości swojej historii będzie błądził

Ekor

Nie zgłębiam z uwagi na czas zawiłości historycznych , Polacy jako naród weszliśmy w XX w wychowani na Kraszewskim , Sienkiewiczu i Prusie. Bohaterowie Trylogii, Starej baśni bądź Lalki byli dla nas wzorcem. Te wzorce były korzystne i potrzebne na czas odbudowy niepodległego państwa. Należy zauważyć jedno, Polska była gospodarczo słaba. Dominowała gospodarka rolna, większości zacofana . Świadomość chłopstwa bardziej koncentrowała się na przynależności do konkretnej parafii niż państwa .Zróżnicowanie narodowe wynikające z rozbiorów zrobiło swoje. Scalanie porozbiorowej Polski było dynamiczne, trwało ono stosunkowo krótko, ale zrobiono dużo. Zawierucha II WŚ przewróciła wszystko. Nowe pokolenia , nowe wzorce.. Minęło pół wieku i nowe przewartościowania . Dziś znajdujemy się w nowej konfiguracji politycznej i gospodarczej . Nowe siły polityczne starają się budować od początku naszą świadomość narodową. Budować jednocześnie burząc artefakty minionych pokoleń. Wybiórczo. Pytanie do jakich wzorców nawiązywać jest ciągle, aktualne. Kwiaty pod cokół Mickiewicza , czy Norwida? Ale pytanie jest o Polexit. Moim zdaniem zostajemy w UE. Nikt trzeźwo myślący nie zdecyduje się na wyjście. Dzisiaj nie wiele znaczymy w UE a sami w Europie nie mamy czego szukać. Dzielnie też dołujemy się sami. Papierkiem lakmusowym naszej siły będzie zakończenie budowy Nord Stream 2 Jak Rejtan rzucaliśmy się na dno Bałtyku po rurociąg. Co z tego wyszło? Wydaje mi się że NIC.