POLITYKA 2o

Gość

[b][b][b]Autorytet to uznanie mądrości, inteligencji, kultury, poglądów, dokonań człowieka w określonej dziedzinie. (moja definicja).
„Ogólnie uznana czyjaś powaga, wpływ, znaczenie. Cieszyć się autorytetem. Mieć autorytet. Człowiek, instytucja, doktryna, pismo itp. cieszące się w jakiejś dziedzinie lub opinii pewnych ludzi szczególnym uznaniem i poważaniem. Być autorytetem w określonej dziedzinie. Ulegać autorytetom”. (Słownik języka` polskiego, PWN, 1978, tom1)
„Uznanie, poważanie jakim cieszą się dane instytucje, osoby, doktryny itp. Osoby, instytucje itp. cieszące się uznaniem w danej dziedzinie”. (Encyklopedia popularna PWN, wyd. siódme, PWN, 1982)
Co to jest etyka? Moim zdaniem, to zachowanie człowieka kierującego się zasadami moralnymi. Moralność to nie szkodzenie sobie, innym oraz środowisku i wszechświatowi.
„Ogół ocen i norm moralnych przyjętych w danej epoce i zbiorowości społecznej. Etyka autorska, lekarska. Etyka zawodowa. Etyka chrześcijańska. Etyka świecka. Etyka marksistowska…. Nauka o moralności zajmująca się opisem, analizą i wyjaśnianiem rzeczywiście istniejącej moralności i ustaleniem dyrektyw moralnego postępowania. Etyka normatywna. Etyka opisowa”. (Słownik języka` polskiego, PWN, 1978, tom1)
„Ogół ocen i norm moralnych przyjętych w danej epoce i zbiorowości społecznej lub konkretny ich system – tj. tyle co moralność. Nauka o moralności ustalająca (na podstawie przyjętych ocen i norm) dyrektyw moralnego postępowania – w aspekcie normatywnym, podejmującą opis, analizę i wyjaśnienie rzeczywiście istniejącej moralności – w aspekcie opisowym”. (Encyklopedia popularna PWN, wyd. siódme, PWN, 1982)
W każdej rodzinie jest dużo osób, które kochamy. Ale tych, które obdarzamy szacunkiem i poważaniem jest dużo mniej. Poważamy je za dokonania, postawę, przykład do naśladowania, niezłomną postawę moralną. W rodzinie bardzo łatwo jest utracić autorytet, bo na co dzień śledzimy dokonania i postawę osób uznanych. Jeżeli ojciec czy matka, złamie nie raz a wielokrotnie zasadę lub zasady etyczne – to traci autorytet, ale nie miłość członków rodziny.
Autorytet w życiu publicznym funkcjonuje podobnie. Mieliśmy i mamy w Polsce wiele osób, które obdarzaliśmy i obdarzamy uznaniem i poważaniem. Byli i są to ludzie z różnych obszarów aktywności ludzkiej: nauki, kultury, polityki, środków masowego przekazu, religii. Doceniamy ich za ponad przeciętne dokonania w ich dziedzinach, obdarzamy ich uznaniem, poważaniem, czasami dodatkowo także miłością. Osoba z autorytetem w swojej dziedzinie jest uznawana właśnie za dokonania w tej dziedziny. Kiedy osoba z autorytetem działa w innym obszarze lub w nowej dziedzinie i łamie wielokrotnie normy etyczne przyjęte w danej zbiorowości (np. społeczeństwo, naród, państwo) to, traci autorytet. Takich przykładów w Polsce mamy wiele. Autorytet można odzyskać, wymaga to jednak dużo więcej pracy i czasu niż jego budowanie po raz pierwszy. Większość zasad moralnych, jest dla ludzi różnych zbiorowości wspólna i nadrzędna. Łamanie tych wspólnych zasad dyskwalifikuje osoby publiczne z grona autorytetów. Niektórzy z tych zdyskwalifikowanych utracili autorytet na zawsze. Łatwo ich wymienić: Wojciech Jaruzelski, Czesław Kiszczak, Lech Wałęsa, Andrzej Lepper, Józef Oleksy.
Postawa moralna w życiu polityków, dziennikarzy, artystów, nauczycieli, prawników, inżynierów, chłopów czy robotników kwalifikowana jest tak samo wg norm etycznych i prawnych. Dużo większe negatywne skutki społeczne, łamania norm etycznych i prawnych, przynoszą osoby, które są publicznymi a na dodatek autorytetami. Wobec autorytetów stawiamy wyższe wymagania.
Co się stało z autorytetami w Polsce od 1918 roku do dnia dzisiejszego? Po pierwsze stopniała wielkość tej grupy. Przyczyniły się do tego różne czynniki. Współpraca z SB, KGB czy obcym wywiadem, ujawnione głównie dzięki badaniom IPN (politycy, ludzie kultury). Postawa nieetyczna, nieprawdziwe słowa mówione i pisane, zakłamywanie faktów i sytuacji (dziennikarze, politycy, prawnicy). Kolejny czynnik upadania autorytetów to relatywizm w opiniowaniu ważnych spraw dla społeczeństwa (politycy, dziennikarze, ludzie kultury).
Grupa upadłych autorytetów jest duża. Należy wymienić kolejnych: Leszka Millera, Aleksandra Kwaśniewskiego, Józefa Oleksego, Andrzeja Olechowskiego, Radosława Sikorskiego, Monikę Olejnik, Adama Michnika, Jacka Żakowskiego, Ryszarda Kapuścińskiego, Romana Polańskiego, Kazimierza Kutza, Janusza Czapińskiego, Ireneusza Krzemińskiego. Ostatnio dołączyli do tej grupy Andrzeja Wajda i Henryk Bartoszewski.
Dla pocieszenia należy wymienić kilka osób z autorytetem z ostatnich 20 lat: Jan Paweł II, Stefan Wyszyński, Józef Glemp, Anna Walentynowicz, Jarosław Kaczyński, Lech Kaczyński, Bronisław Komorowski, Jadwiga Staniszkis, Janusz Kurtyka, Marek Jurek, Donald Tusk, Krystyna Janda, Krzysztof Penderecki, Henryk Mikołaj Górecki, Tomasz Lis, Jan Pospieszalski, Bronisław Wildstein, Anna Nehrebecka, Jerzy Zelnik, Zbigniew Ścibor-Rylski, Czesław Niemen, Ewa Demarczyk, Marek Grechuta.[/b][/b][/b][color=green][/color]