POLITYKA 2o

Gość

Może i dobrze, że Lech Aleksander poleciał do Gruzji, bo jak się okazała krótko po tej wizycie, on sam przynosi niektórym ludziom olbrzymiego pecha. Dwa dni po swojej wizycie i odebraniu z rąk prezydenta Saakaszwilego najważniejszego w tym kraju orderu – prezydent Gruzji musiał abdykować (o, przepraszam! zrzec się urzędu). A więc to może dobrze, że nie było drugiej połowy owego bytu politycznego w Sejmie, bo mogłoby to źle wróżyć Duckowi Donaldowi.
A swoją drogą warto się przypatrzeć deklarowanej chęci (no, tylko przez ministra Kamińskiego a nie prezydenta, ale zawsze) merytorycznej współpracy. Przecież ta kontrowersyjna wizyta w Gruzji o której przygotowywaniu już nowe Ministerstwo Spraw Zagranicznych nic nie wiedziało świadczy o tym, że Lech Aleksander wzorem biologicznych samców „alfa” zaznacza swoje terytorium pokazując jednocześnie, że nie zamierza się dzielić tą sferą z dotychczasową opozycją. Tak więc do zachodnich dyplomatów docierają wyraźne sygnały, że to Lech Aleksander a nie Radosław Sikorski, kieruje naszą dyplomacją.
Dotyczy to również zadeklarowanego przez Ducka Donalda odstąpienia od blokowania Rosji w sprawie jej przystąpienia do europejskiej strefy handlu, co zostało złośliwie skomentowane przez kancelarie prezydenta. Bo teraz niemiłościwie nam panujący Lech Aleksander publicznie się w ogóle nie wypowiada, nie prezentuje swojego prezydenckiego zdania, tylko robi to jego kancelaria, która jest albo zdumiona, albo zaniepokojona, albo ... co tam jeszcze. Nie prezydent a kancelaria. Zabawne ? No, może nie całkiem ale widać już zgrzyty i dźwięki wydawane przez pocierany styropian. Podobno mężczyźni nire plotkują chyba ... , że są oni z PiS. Nie wyobrażam sobie sytuacji, że do Stanów Zjednoczonych w sprawach tarczy antyrakietowej lecą wspólnie super-agent Sikorski wraz z uzurpującym sobie (wzorem brata-bliźniaka) nieomylność – drugim członem bytu biologiczno-politycznego. Albo, iż człowiek z którym posiadacz żony zerwał znajomość Władysław Bartoszewski przygotowywał mu wizyty w Berlinie. A można przecież w naszym kraju, i staję się to chyba jakąś normą, być „poddanym próbie historii spuszczonej z łańcucha – jak to kiedyś zgrabnie określił związany z paryską „Kulturą” Jerzy Stempowski.
Ale, co najważniejsze! nie zmalała liczba konferencji prasowych; na tematy ważne, mniej ważne i nikogo tak naprawdę nie obchodzące. Jak słucham jazgotu, mamrotania, czupurnych zaczepek ludzi PiS ze wschodzącą gwiazdą, Kamińskim Młodszym to nie potrafię się zorientować, kto tak naprawdę w tym kraju rządzi ? Czy jest to Ducj Donald z Pawlakiem, czy jeszcze u steru jest pierzasty Jarosław Wielki z Lechem Aleksandrem i ministrem Michałem Kamińskim na czele?
A gdyby sądzić po ilości wypowiedzianych – na pospiesznie montowanych konferencjach prasowych czy z trybuny sejmowej – słów i obietnic, to bez wątpienia bylibyśmy już – po raz kolejny – którąś tam potęgą gospodarczą świata. Jedno co już zakrawa na jakąś zupełną ironię losu. Zawsze niesmak budziły wypowiedzi Kuchcińskiego, Kurskiego (teraz się dorwał do mikrofonu i kamery don Pedro Macierewicz), Szczypińskiej, że o Nelly nie wspomnę, a tu masz, wyrosła konkurencja bezczelnemu, grubiańskiemu Karskiemu w osobie wspomnianego juz przeze mnie Kamińskiego Młodszego. A tak jeszcze zupełnie na marginesie: na zacietrzewienie Karskiego (o rany! ale to jest bufon!) żadnego lekarstwa z pewnością nie ma ale na jego purpurowy nos jest przecież puder !