POLITYKA 2o

Gość

Przyszły polski premier musi przede wszystkim uspokoić naszą, polską scenę polityczną i definitywnie zakończyć rozpętane przez pierzastych bliźniaków (ów byt biologiczny) polowanie na czarownice i ich wręcz chorobliwe poszukiwanie legendarnego układu oraz podszczypywanie zarówno kanclerz Angeli Merkel jak i prezydenta Putina. Przecież ostatnie dwa lata to wiejące chłodem stosunki polsko-niemieckie, medialne pojedynki na karykatury i naprężanie mizernych muskułów wobec zawsze podobno wrogiej ale i wielokrotnie potężniejszej Rosji. Przecież trudno upierać się infantylnie (ulubione słówko Jarosława Wielkiego w odniesieniu do wszystkich jego przeciwników politycznych) przy krążącym niegdyś dowcipie. Otóż w dawnej monarchistycznej Polsce władający nią król stanął przed tamtejszym Sejmem i stwierdził, że przynosi deputowanym dwie wiadomości: dobrą i złą.
– Zła jest taka, że Tatarzy zamierzają napaść na Polskę i puścić z dymem Warszawę i okolice; dobra zaś polega na tym, że przecież dwukrotnie będą musieli „przewalić” się przez Rosję.
Mówiąc zupełnie serio, ustępujący nam szczęśliwie (chociaż o wiele za późno) rząd nie traktował swojej władzy jako należytego administrowania i należytego zarządzania naszym dobrem ogólnospołecznym (gadki o interesie narodowym to tylko jakaś mantra), ale niemal bez przerwy wykorzystywał tę władzę tylko do komunikowania się z ludźmi, porozumiewania się i nachalnego objaśniania nam wszystkim świata na sposób widzenia nawiedzonych kaczystów. Można rzec, iż pierzaści władcy naszego kraju byli (są) niezwykle wiernymi sukcesorami peerelowskiego sposobu uprawiania polityki wyrażającego się nieustanną kontrolą w wykonaniu hegemonicznego urzędasa i opresyjnej roli wszelakich instytucji (ciągle powiększających, rozrastających się) państwa. Wykonał wreszcie Lech Aleksander heroiczny gest i powołał w kilkunastosekundowym przedstawieniu lidera zwycięskiej partii na premiera ale już po groteskowym spektaklu samochwalstwa Jarosława Wielkiego przy przekazywaniu obszernego raportu o osiągnięciach (jakich, jakich ?) dołączonego do niezbyt eleganckiej formy dymisji swojego gabinetu. Pozostał jeszcze tylko szczątkowy pisowsko-prezydencki obóz w Biurze Bezpieczeństwa Narodowego a PiS robi wszystko by zdenerwować zwycięskie ugrupowanie (wraz z koalicjantem). Mówią owi naburmuszeni janczarzy pierzastego swoje i nie zwracając absolutnie uwagi na rzeczywistość brną w absurdy powtarzane od dwóch lat jak mantra.
A panowie Lech Aleksander i Tusk mają, i powinni rządzić naszym krajem, polską, a nie obnosić się wszędzie ze swoim obrażaniem się i nieoczekiwanymi przeprosinami. A ten drugi powinien, aby coś wreszcie sensownego dla nas zrobić, jak najszybciej i gruntownie rozliczyć dwuletnie rządy Jarosława Wielkiego i jego posłusznych partyjnych kaprali; pokazać wszem i wobec ich wyjątkową szkodliwość zarówno tu w Polsce jak i w bliższym lub tym dalszym sąsiedztwie naszego kraju. A to, że Lech Aleksander, sterowany przez swój bliźniaczy byt biologiczny, będzie zwalczał zajadle rząd Tuska, to „oczywista oczywistość” zwłaszcza, iż jest to jedyna teraz dostępna metoda, by odwrócić uwagę zajadłych wyznawców kaczej partii od własnych błędów i sromotnej porażki nawiedzonego ugrupowania pod światłym przywództwem nieomylnego Jarosława Wielkiego z rodu pierzastych. Z tym tylko, że przecież do niedawna niezastąpiony szpieg z Krainy D(r)eszczowców Antek-Policmajster Carramba Macierewicz musiał opuścić swoje dyspozycyjne dla pierzastych stanowisko chcąc być posłem i chować się za bardzo mu teraz potrzebnym immunitetem.

Gość

Cóż mali ludzie , to i mała polityka. Obawiam sie że trudno jest wdrapać się Lechowi K. na fotel prezydenta. Co gorsza tandem na fotelu przypomina mi orła dwugłowego jako herb naszych sasiadów.Czas pokaże swoje, może pójdzie to jednak w dobrym kierunku? ,"Chciałaby dusza do raju."

Gość

Święta prawda !

Gość

Panowie, sam styl oddawania władzy przez blixnięta znamionuje rozpoczęcie trudnego dla Polski okresu rządów.
w sumie w chwili obecnej wszystko w rękach LiD i tego w jaki sposób popierać będzie rzadzących i jaka będzie opozycją.

Gość

Do tego nalezy dodać ostentacyjne pominięcie osoby Marszałka Sejmu przez Prezydenta podczas uroczystości rocznicowych. Porosto , tak nie wypada, "szlachectwo zobowiazuje".

Uroczystości rocznicowe na prowincji...Miejscowi politycy, urzędnicy, działacze zagubili sens tego Święta. Zatracili zasadniczy wątek , błąkali się po pomniejszych , kładąc akcent na całkiem poboczne (w odniesieniu do rocznicy) tematy. A co idzie z góry? Uważam że też nie najlepiej. Ani przed , jestem przekonany i po obchodach, nie będzie powaznej dyskusji dlaczego z potęgi europejskiej pod koniec XVIII w. stalismy się obiektem rozbioru. A może są w naszym rozumieniu wady, sprawy ponadczasowe. Warto by się nad tym zastanowić.